«دیزباد وطن ماست»- وقتی منطقه ای توریستی می شود این مساله بسیار مهم است که چه نوع توریستی و با چه هدفی به آن منطقه می آیند؟ و این مساله به اندازه ای اهمیت دارد که باید در صدر اهداف دهیاری دیزباد قرار گیرد.
دهیاری دیزباد امروز نیاز به مدیریت توریست و ورود و خروج آنها دارد. وقتی توریست به دیزباد می آید برای چه کاری می آید و چه هدفی از بازدید دیزباد دارد؟
1. آیا آمده است روستای پلکانی دیزباد را ملاحظه کند؟
2. آیا آمده است که جوجه کبابی درست کند و در طبیعت بکر دیزباد آن را صرف کند و بازگردد؟
3. آیا می آید تا مقبره خاکی و فدایی دیزبادی را زیارت کند و باز گردد؟
4. آیا می خواهد به جماعتخانه دیزباد برود؟
5. آیا می خواهد منطقه ای خالی را برای رفتارهای غیر اخلاقی پیدا کند؟
6. آیا می خواهد در دیزباد شکار کند؟
7. آیا می خواهد از باغ های دیزبادی ها میوه بچیند؟
8. آیا می خواهد با تکثر فرهنگی مردم دیزباد از نزدیک روبرو شود؟
9. آیا قصد دارد دیزباد را پاکسازی کند؟
10. آیا می خواهد به عنوان روستای نمونه دیزباد را ببیند؟
11. آیا می خواهد از گیاهان دارویی دیزباد برای خودش ببرد؟
چه هدفی ممکن است از ورود به دیزباد وجود داشته باشد؟ و این سوال را بارها باید پرسید و باید دانست که همه این افراد نباید اجازه پیدا کنند که به دیزباد بیایند.
امروز مقوله نوع توریست به دیزباد به اندازه ای اهمیت دارد که خود توریستی شدن دیزباد آن اندازه اهمیت ندارد، چون اگر هر کسی وارد دیزباد شود، بیشتر از اینکه دیزباد و دیزبادی ها از این ورود منتفع شوند، محیط زیست دیزباد متضرر خواهد شد.
کاش شورای اسلامی در اقدامی پرسشنامه ای را به بازدیدکنندگان دیزباد می داد و از آنها نظر سنجی می شد و بدین وسیله می توانستیم تصویر دقیق تری از بازدید کنندگان دیزباد داشته باشیم.
«دیزباد وطن ماست»- روز جمعه سومین گروه توریست های کشور چین به دیزباد آمدند تا سومین گروه خارجی باشند وارد دیزباد می شوند.
به گزارش دیزباد وطن ماست، نخستین گروه در یک جمع 15 نفره در تیرماه همزمان با رسیدن میوه گیلاس در دیزباد حضور یافتند.
در مرداد ماه سال جاری نیز یک خانواده نروژی از دیزباد بازدید کردند.
گفتنی است همزمان با ورود توریست ها به دیزباد، اقامتگاه های سنتی دیزباد در حال احداث می باشند که اولین آنها به زودی افتتاح و عملیات ساختمانی دومین اقامتگاه در سطحی بزرگتر در آینده نزدیک شروع خواهد شد.
«دیزباد وطن ماست»- یکی از مشکلات حضور غیر دیزبادی ها در مراسم نوحصار این است که در دیزباد عموما هر خانواده و اولاد جایی برای نشستن دارد و تقریبا تمام فضای نوحصار نیز مالک خودش را در روز نوحصار دارد.
بنابراین اگر خانواده ای بخواهد مضاف بر دیزبادی ها وارد نوحصار شود باید یا مهمان دیزبادی ها باشد یا یکی دو روز قبل از نوحصار بیاید و چند نفری یک قسمت از کوه را برای خودشان صاف کنند.
ضمن اینکه هر درخت در دیزباد مالک خاصی دارد که باید اجازه آن مالک در زمان نوحصار از او گرفته شده باشد. یک مراسم معنوی نباید با نارضایتی مالک برگزار شود. چراکه خود معنویت مراسم به همین رضایت هاست.
مشکلی که در سال های اخیر ایجاد شده است این بوده که برخی خانواده ها می آیند و بدون آگاهی نسبت به این مساله جای گروهی را می گیرند یا در مکانی که اجازه ندارند اطراق می کنند و همه این ها خاطرات تلخی را برای کسانی که آن محل را برای چندین سال در اختیار داشته اند به همراه می آورد.
شاید در انتهای دره بتوان جایی را برای افرادی که خارج از جامعه دیزبادی در نوحصار شرکت می کنند فراهم کرد اما باز هم این مساله قابل کنترل نیست.
در واقع مراسم نوحصار آنقدر خانوادگی است که حضور غیر اعضای خانواده در آن نوعی نارضایتی در میان دیزبادی ها ایجاد می کند. وقتی این معذوریت توسط غیر دیزبادی ها دیده می شود باز خودش تولید نارضایتی می کند.
اینکه توریستی شدن دیزباد و به تبع آن مباحث دیگر تا چه اندازه می تواند به این نارضایتی ها دامن بزند جای تامل دارد و امیدواریم که در این زمینه فکر و برنامه ریزی شود.
با تشکر از علی احتشام برای ارسال عکس دیزباد
«دیزباد وطن ماست»- رودخانه دیزباد به تنهایی فضایی برای گردشگری دیزباد است و این فضا در حالتی بهبود می یابد که در آن آبشار یا آبشارهایی ایجاد شود.
منطقه «اوشور» دیزباداز مناطق دیدنی دیزباد است که این مساله را تامین می کند اما به دلیل دوری از فضاهای گردشگری دیزباد نیازمند ایجاد آبشار یا آبشارهای مصنوعی در مسیر رودخانه یا در مسیر بوستان ناصر خسرو هستیم.
این آبشار می تواند با تغییر مسیر آب در یک مسیر ویژه که منظره چشم اندازی را ایجاد می کند می تواند ایجاد شود و حتی کسانی که از باغ آنها به این منظور استفاده شود نیز می توانند از آن بهره مند شوند.
«دیزباد وطن ماست»- دیزبادی ها این روزها در فضاهای مجازی در مورد دغدغه هایشان می گویند. دغدغه هایی که امروز نسبت به گذشته بسیار بیشتر شده است.
این ها از عوارض عملیاتی شدن دیزباد توریستی است که نتایجش تنها گریبانگیر دیزباد نیست بلکه هر روستایی که این ویژگی ها را یافته متعاقب آن دچار چنین آشفتگی هایی شده است.
ورود گردشگر به دیزباد فضای خانوادگی دیزباد را معذب کرده است. فضایی که همه پسرخاله و دختر خاله هستند این روزها تبدیل به فضایی شده است که افراد دوست دارند کمتر آن را ببینند.
در عین حال حضور دیزبادی ها در دیزباد در دو سال اخیر بی سابقه بوده است. یعنی دیزبادی ها دارند در دیزباد سازندگی می کنند. اما باز هم راضی نیستند. چون مشکلات زیادی وجود دارند و باید به این مشکلات پرداخته شود.
سروی در مورد غریبه هایی که وارد دیزباد می شوند می گوید: «توریستی شدن دیزباد شده یک دردسر مثلا همین جمعه یک مینی بوس مسافر آمده بودن سرمزار غروب می رقصیدن سرلخت بعدبه اسم دیزباد تمام میشه که دیزبادیها بی حجابند!»
اما این مشکل دیگر مشکل دیزباد نیست. تمام روستاهای گردشگری با چنین مسائلی روبرو هستند. و تازه دیزباد این مسائل را تا اندازه زیادی مهار کرده است.
امیر حسین می گوید: «اون روز تو مسجد گفتن هر اتفاقی افتاد به نگهبانی بگین نگهبانی با 110 هماهنگ میکنه و 110 تو مدت کم میاد اونجا.
ولی تماس که گرفته میشه ساده از کنارش رد میشن.»
قربانعلی هم از مساله آلودگی ها و خالی نکردن ظرف های آشغال در برخی مناطق دیزباد خبر می دهد.
اما به گفته یک مقام مسئول در دیزباد: «مشکل عنوان شده مختص دیزباد نیست در جلسه شوراها و دهیاران شهرستان همگی بویزه مناطق گردشگری این مسائل را به شکلی حادتر دارند و همگی از دیزباد سوال می کردند که شما چکار کردین که همه از تمیزی و نظم و انضباط دیزباد سخن می گویند و حتی بیش از 60 نفر از دهیاران نمونه شهرستان یک ماه قبل به دیزباد آمدند که از تجربیات ما استفاده کنند.»
در واقع مساله اینجاست که مسائل دیزباد نیاز به شکل گیری نهادهای جامعه مدنی دارد. فضای دیالوگ ایجاد شده که اخیرا در میان دیزبادی ها پررنگ تر شده و بیشتر به مسائل اجتماعی و فرهنگی دیزباد توجه می کند باید این نکته را مد نظر قرار دهد که دولت و بازوان دولت (شورای اسلامی و دهیاری) قدرت ندارند که به مسائل خرد روستا بپردازند. آنها صرفا نگاهشان به مسائل کلی و استراتژیک است. برای سایر مسائل این نهادهای مدنی هستند که باید در دیزباد شکل بگیرند و به خوبی عمل کنند تا دیزباد بتواند راه خودش را برای رسیدن به توسعه پایدار باز کند.
در واقع ما ابتدا باید دیالوگ های خود را گسترش دهیم. یادمان باشد که حرف زدن خیلی راحت است. انتقاد کردن و ایراد گرفتن بسیار راحت است اما اصل بر حرکت و ایجاد است. و این مساله ای است که بیشتر از هر زمان دیگر به آن نیاز داریم.