«دیزباد وطن ماست»- اینها تنهی درختان بید هستند که توسط نیاکان ما کاشته شده بودند. آنها دیگر خاطرات جوانی خود را به یاد نمی آورند ولی سوختن جسم و جان و قلب خود را به یاد می آورند. اسم کبریت کشنده یادشان نیست اما سوزش شعلهور شدن وجودشان را به یاد میآورند.
راستی این به آتش کشیدن مظاهر تاریخی/طبیعی از برای چیست؟ آیا در دیزباد به اندازهی کافی هیزم خشک موجود نیست که برخی از روی بیمبالاتی موجود جانداری را به آتش می کشند؟ به هرحال درختان موجودات زیبایی هستند که باید در حفظ و مراقبت از آنها کوشید ولو اینکه برای ما ثمر مادی نداشته باشند.
به باور من، پیکر نیمهسوختهی آنان نیز، اگر نیک بنگری، همچون نوعی تندیس انتزاعی زیبایند.
These are burnt out trunks of willow trees. Some of them, before their demise, were over three centuries old.
«دیزباد وطن ماست»- شاید در صد سال گذشته دیزبادی ها کمتر برای خرید مایحتاج ساختمانی خودشان نیاز به خارج از روستا پیدا می کردند، چراکه همه چیز در دیزباد مهیا بود.
چوب و سنگ و گل برای ساخت بنایی مستحکم و گرم تنها ابزارهایی بودند که دیزبادی ها در اختیار داشتند. دیزباد ماهیت خودکفایی خودش را از دست داد. امروز دیگر نیازی به چوب نیست. چوب جایگزین خوب و مطمئنی به نام تیرآهن دارد. اما چوب همچنان یکی از صنایعی است که در دیزباد مورد توجه قرار می گیرد.
من احساس می کنم که مردم دیزباد امروز نیازی به این صنعت ندارند، چراکه این صنعت چیزی جز فنای طبیعت را به ارمغان نمی آورد. و چرا اکنون که می توانیم با گیلاس و میوه های دیگر در دیزباد در آمدهای خوبی داشته باشیم، درختان سر به فلک کشیده و زیبای سپیدار را در دیزباد قطع کنیم؟
دیزباد قطعا می تواند با تکیه بر محصولات باغی اش بسیار زیباتر و دوست داشتنی تر از زمانی باشد که درختانش قطع می شوند. البته من منظورم صاحب این عکس نیست. اما حقیقتا بیاییم و با طبیعت دیزباد مهربان تر باشیم تا در آینده دیزبادی زیباتر از همیشه را به نسل بعد هدیه کنیم.
«دیزباد وطن ماست»- وقتی تلفن برای اولین بار میان مردم ایران به وسیله ای طبیعی برای ارتباط مرسوم شد، بسیاری از مردم به زبان عامیانه اعلام می کردند که دیوار خانه ها سوراخ شده است.
این سوراخ در دیوار خانه ها کم کم بزرگ شد و آنقدر ادامه یافت که همه چیز زندگی مردم را تحت تاثیر خود قرار داد. با تکنولوژی های جدید عملا دیواری وجود ندارد و این عدم وجود دیوارها فرهنگ جوامع را به شدت تغییر داده و تغییر می دهد.
ثمره این تغییرات در سنت نوحصار نیز تجلی کرده است. نمی خواهم بگویم که سنت نوحصار بهتر یا بدتر شده، اما تغییر در رفتار افراد کاملا در همین یک دهه اخیر به شدت احساس می شود. برای همین وقتی از مخاطبان خودمان در دیزباد وطن ماست سوال کردیم، نوحصار دیزباد چگونه بود، بیشتر افراد با بیان جملاتی همچون دیگر حال و هوای قدیم را ندارد و غریبه ها زیاد هستند، به تغییر در نوحصار اشاره می کنند.
من فکر می کنم نوحصار دیزباد نیازمند مدیریت است. مدیریتی که کمک کند هم حضور غیر دیزبادی ها ممکن شود و هم توازن و تعادل گذشته بر هم نخورد. اما اینکه چه راهکاری باید اندیشید، چیزی است که مدیران دیزبادی باید به آن فکر کنند و به آن پاسخ دهند.
«دیزباد وطن ماست»- نظر سنجی های سایت دیزباد وطن ماست معمولا نگاه های مردم دیزباد را بازتاب می دهد و جهت هایی به فعالیت ها می دهد تا رهبران دیزبادی بتوانند برنامه ریزی های خودشان را در جهت خواست مردم انجام دهند. نمونه آن در همین برنامه های نوحصار ما از مردم پرسیدیم که چه نوع برنامه هایی را برای حاشیه مراسم نوحصار می پسندید و دقیقا پاسخ ها به سمت موضوعاتی رفت که همان برنامه ها در برنامه نوحصار امسال در نظر گرفته شده است.
«دیزباد وطن ماست»- به مناسبت مراسم نوحصارجاده کمربندی آروین از ساعت 12 پنجشنبه 29 تا ساعت 8 شنبه 31 مرداد ماه باز می باشد و رفت و آمد خودروها انجام خواهد شد.
به گزارش دیزباد وطن ماست، به دلیل حضور ماشین های راهسازی و باریک بودن کمربندی آروین، این جاده از چندی پیش به منظور اجرای برنامه راهسازی بسته شده بود که با تلاش مسئولان شورای اسلام و راهسازان برای مراسم نوحصار بازگشایی شد.
به دلیل محدودیت زمانی که در این بازگشایی صورت می گیرد و به دلیل اینکه بعد از بسته شدن مجدد جاده باز کردن آن امکان پذیر نیست، شورای اسلامی در پیامی از کسانی که قصد آمدن به مراسم نوحصار را دارند خواسته است که به نحوی برنامه ریزی کنندتا دچار مشکل نشوند.
گفتنی است عملیات زیر سازی جاده مذکوراز صبح روز دوشنبه 26 مرداد ماه شروع شده است.
شورای اسلامی از هم ده دیاران محترم تقاضا نموده است در طول مدت اجرای طرح همکاری لازم را با پیمانکار مربوطه داشته باشند، ضمنا طی این مدت رفت و آمد از طریق معبر داخل روستا انجام خواهد گرفت.